Het nieuwe gezonde normaal doet een beroep op ons geweten en verantwoordelijkheid
Hoe komt het dat we aan ons moreel kompas aanvoelen dat er veel niet meer klopt aan het huidige systeem, maar ons er als collectief toch door laten leiden? Hoe creëren we dan een nieuw gezond normaal? Wanneer we een beroep gaan doen op ons geweten en zelf verantwoordelijkheid nemen, kunnen we betere keuzes maken.
De coronacrisis legt bloot dat de macht in het huidige systeem van bovenaf uitgeoefend wordt. Wanneer een overkoepelend orgaan bepaalde regels of richtlijnen oplegt, dan volgen veel mensen deze kritiekloos op. Zelfs als dit tegen eigen geweten, kennis of motivatie indruist. We leggen dan de verantwoordelijkheid neer bij een externe autoriteit. In dat geval durven we deze niet zo gemakkelijk te overrulen en te handelen vanuit eigen geweten en het innerlijk weten, wat een betere optie zou zijn.
Een sterke leider kan een vals gevoel van veiligheid opleveren. De macht weggeven aan een externe autoriteit, biedt ook ruimte voor machtsmisbruik. Niet iedereen zal het herkennen wanneer dat gebeurt, maar voor degenen die het wel zien, is het zaak is de macht terug te nemen. Dit doen we door weer vanuit eer en geweten te handelen en zelf de verantwoordelijkheid te nemen, voor alles wat we doen en laten. Of iets goed is kunnen we eenvoudig toetsen door onszelf de vraag te stellen of het goed is voor de (toekomst van onze) kinderen.
Is deze oplossing goed voor onze kinderen en de toekomstige generaties?”
In de huidige politiek geven we letterlijk onze stem weg. We wijzen iemand aan als onze vertegenwoordiger, die moet opkomen voor onze belangen en onze stem moet laten horen. Meestal betekent dat voor de politici een carte blanche, met geen tot weinig inspraak vanuit de kiezers, in de te nemen politieke beslissingen. Partijpolitiek, lobbygroepen, internationale afspraken en de macht van het grote geld, zijn vervolgens leidend in de praktijk. Het belang van de kiezer raakt ondergesneeuwd door ‘grotere’ belangen. Vaak komt er weinig terecht van de mooie beloftes die rond de verkiezingen zijn gemaakt. Het is duidelijk dat het anders moet, hetgeen ook mogelijk is.
In de eerste plaats is het van belang terug te keren van een steeds mondialer aangestuurd beleid, naar meer kleinschalige vormen van (zelf)bestuur. Dit biedt veel meer mogelijkheden voor directe invloed op politieke beslissingen. Een actieve burgerparticipatie gedurende de gehele bestuursperiode, biedt een grotere garantie dat de collectieve belangen in die regio worden behartigd. Door mensen een zekere mate van zelfbestuur te geven, is er meer betrokkenheid en bereidheid om in dat proces te participeren. Wanneer mensen zich bewust zijn van hun eigen verantwoordelijkheid, zullen ze betere keuzes voor henzelf en hun gemeenschap maken.
Globalisering versus decentralisatie
De aanpak van internationale of mondiale problemen kan voortkomen uit samenwerking tussen nationale en regionale groepen. Nu is de macht op allerlei gebieden in handen van enkele invloedrijke families en corporaties: de olie-industrie, voedselindustrie, farmaceutische industrie, media, Big Tech, bancaire sector, et cetera. — die ook veel invloed hebben op wereldwijde bestuursorganen zoals de WHO, VN en World Economic Forum. Door veel diensten weer te decentraliseren, is de kans op machtsmisbruik veel kleiner. Het vergroot de kans op inspraak en invloed vanuit de bevolking. Dit bevordert bovendien de participatie, betrokkenheid, authenticiteit en innovativiteit, om oplossingen te vinden voor de uitdagingen waar men voor staat.
Propaganda versus onafhankelijke media
In het huidige systeem waarbij 90% van de mediaconcerns in handen is van een zestal corporaties, zien we dat objectieve, eerlijke informatie, heeft plaatsgemaakt voor propaganda en het verdraaien of verhullen van de waarheid. Door decentralisatie van de media en bevorderen van burgerjournalistiek, ontstaat een weefsel van authentieke en gevarieerde mediakanalen, die in de berichtgeving letterlijk verschillende perspectieven belichten. De mediakanalen die zich baseren op integriteit en kwaliteit, zullen mensen op termijn herkennen als de betrouwbare bronnen.
Onderricht versus talentontwikkeling
Het huidige onderwijssysteem is veel meer gericht op het aanbieden van een uniform lespakket, waarbij de nadruk ligt op het van bovenaf opleggen van informatie en het vermogen te stimuleren om deze informatie kritiekloos te reproduceren. Daardoor was het mogelijk om onderwijs ook als propagandamiddel in te zetten. Dit zien we duidelijk terug in het lesmateriaal rond de coronacrisis en de duurzaamheidsagenda.
Het huidige lesmateriaal is vooral een propagandamiddel geworden.
Kennis kan beter voortkomen uit eigen onderzoek, waarbij er ruimte is om tot eigen inzichten te komen. Los van het feit dat informatie op die manier veel beter beklijft, stimuleert het innovatie en vindingrijke oplossingen. Door bovendien te erkennen dat kinderen verschillend zijn, met eigen interesses en talenten, kan er onderwijs op maat ontstaan met veel meer ruimte voor talentontwikkeling en authenticiteit. Dat is een noodzakelijke ontwikkeling als we innovatieve oplossingen willen stimuleren, voor de grote mondiale uitdagingen, zoals armoedebestrijding en milieubescherming.
Medicinaal ingrijpen versus zelfhelend vermogen
In de huidige ‘geneeskunde’ bestrijden we ziektes, of meestal symptomen, met chemische medicijnen of genetische therapie. Uit de benadering van het coronavirus blijkt dat we niet mogen vertrouwen op de natuurlijke werking van ons immuunsysteem en dat dit genetisch ingrijpen door injecties zou rechtvaardigen. Door deze benadering stellen we het lichaam bloot aan lichaamsvreemde en giftige stoffen, die het natuurlijk immuunsysteem juist ondermijnen. Bovendien blijken financiële belangen — waarbij men afhankelijk is van patenten van niet-natuurlijke middelen — een grotere rol te spelen dan het streven naar échte gezondheid.
Wanneer we lichaam en geest benaderen vanuit het bewustzijn dat alles energie en trilling is, kunnen we gezondheid herstellen door toepassing van de juiste frequentie en trilling. Dat opent de weg voor geavanceerde geneesmethoden op basis van geluid en licht. Daarnaast kan er een herwaardering ontstaan voor natuurlijke geneesmiddelen die eveneens de natuurlijke balans en frequentie herstellen. Zeker wanneer financiële motieven — om alleen te patenteren middelen te promoten en niet te patenteren middelen te weren — niet meer relevant zijn. Dan moeten we misschien ook concluderen dat marktwerking in de zorg en geneeskunde, de beste oplossingen juist in de weg staat.
Isolatie versus verbinding
De digitale revolutie heeft ertoe geleid dat mensen steeds individualistischer zijn gaan leven. Het ‘nieuwe normaal’ heeft de isolatie tijdens de coronacrisis versterkt, doordat allerlei gelegenheden om samen te komen en mensen te ontmoeten, verboden zijn. Sinds de coronacrisis vluchten mensen nog meer weg in een digitale artificiële wereld, waarbij het menselijk en fysiek contact sterk gereduceerd is.
Als we echter willen handelen vanuit empathie en geweten, dan is het juist belangrijk ons op authentieke wijze te verbinden aan onze medemens. Wanneer we in de echte wereld ervaringen en ideeën kunnen uitwisselen, zijn we beter in staat onze eigen gedachten te vormen. Dan ontstaat er ook ruimte voor oplossingen die voortkomen uit zelf opgedane kennis. Dit maakt ons minder beïnvloedbaar voor propaganda vanuit (digitale) mediakanalen.
Rechterlijke macht versus natuurrecht
Het huidige rechtssysteem is gebaseerd op een complex systeem van geschreven regels, dat slechts toegankelijk is voor de ingewijden. In de huidige praktijk gaan wetten en ‘het recht’ veel meer over het inperken van vrijheden, waarbij de gewone man nauwelijks rechtsbescherming heeft als een zaak indruist tegen de belangen van het establishment. Het systeemrot in het huidige rechtssysteem heeft zichtbaar gemaakt dat recht niet meer wordt gesproken vanuit een moreel kompas. Rechtspraak is eerder een sluw schaakspel geworden, om de regels naar gelang toe te passen of aan te passen, vaak ten gunste van de meest machtige partij, bijvoorbeeld de staat. Daarnaast hebben steeds meer wetten en regels niks meer met rechtvaardigheid te maken.
Rechtspraak zou juist moeten gaan over rechtvaardigheid. Wetten moeten onze vrijheid beschermen. Rechtspraak zou meer moeten gaan over het corrigeren van immoreel gedrag en eventuele schade die daaruit voortkomt. Als we dit baseren op ons innerlijk weten en moreel kompas, zal dit ten goede komen aan rechtvaardigheid. Het natuurrecht is gebaseerd op enkele eenvoudige ongeschreven kosmische wetten: niet doden, niet stelen, niet dwingen. Vrije wil is een kosmische wet, net als de wet van aantrekking en de wet van oorzaak en gevolg. Rechtspraak vanuit natuurrecht is gebaseerd op geweten. Diep in ons hart weten we vaak donders goed wat goed is en wat niet.
Herblogd van www.ellaster.nl met hier en daar een persoonlijke aanpassing.
